پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان چشم‌انداز زمان در انسجام روانی و استرس ادراک‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال یادگیری شهر زاهدان انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، نمونه‌ای به تعداد 30 نفر از مادران دارای دانش‌آموزان مبتلا به اختلال خاص یادگیری در سال تحصیلی 1398-1397 در شهر زاهدان انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه‌های انسجام روانی آنتونووسکی و استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری مورداستفاده قرار گرفتند. جهت مداخله درمانی از پروتکل آموزش چشم‌انداز زمان و برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میانگین نمرات انسجام روانی و استرس ادراک‌شده در افراد گروه آزمایش قبل و بعد از انجام مداخله وجود دارد (05/0 >p)، اما این تغییرات در گروه گواه معنی‌دار نبود. لذا نتایج نشان داد که درمان چشم‌انداز زمان در افزایش انسجام روانی و کاهش استرس ادراک‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال یادگیری تأثیر معناداری دارد؛ بنابراین استفاده از درمان چشم‌انداز زمان در افزایش انسجام روانی و کاهش استرس ادراک‌شده مادران دانش‌آموزان اختلال یادگیری، به عنوان یک مداخله آموزشی اثربخش، پیشنهاد می‌شود..
کلید واژگان :درمان چشم‌انداز زمان؛ انسجام روانی؛ استرس ادراک‌شده؛ اختلال یادگیری
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک