نشانه معناشناسي فرايندي است: حسي- ادراكي، سيال، زيبايي شناختي و ناپايدار كه با عبور از روش برنامه مدار و با حضور عاملي انساني به طور ناگهاني شكل گرفته و در فرايند توليد معنا قرار مي گيرد و فرايندي هنري، حسي و زيبا مي آفريند؛ كه هيچ گونه نتيجۀ قطعي و از پيش تعيين شده ای ندارد. بلكه شوش گر به شكلي ناگهاني و احساسي در روند كلام آشكار مي شود، و اينگونه حضور باعث ايجاد فضايي تنشي در گفتمان مي گردد؛ و زيبايي خاصي به كلام مي بخشد. بعد حسي- ادراكي و عاطفي كلام، درنشانه- معناشناسي گرمسي به توليد معنا و تحول آن مي انجامد. در اين مقاله، شعرِ«خوان هشتم» از مهدي اخوان ثالث از ديدگاه نشانه- معناشناسي، بررسی می شود؛ تا انواع نظام های گفتمانی از قبیل: روایی، اخلاقی - مرامی، رخدادی و تنشی، نمایان گردد. در ضمن ابعاد سيال، حسي- ادراكي، تنشي، زيبايي شناسي و ديگر ترفندهايي كه به فرايندِ آفرينش، توليد، ظهور، پويايي، سيالي، ناگهاني، گريزان و در دسترس نبودن معنا مي انجامد؛ بررسي مي شود. علی رغم فضای روایی حاکم بر شعر با توجه به ترفندهای اتخاذ شده و تنش حاکم بر شعر، نظام های گفتمانی اخلاقی، تنشی و رخدادی نیز در شعر نمود یافته اند و شعر حال و هوایی شوشی، عاطفی و زیبایی شناختی یافته و معنی در آن کنشی، از پیش تعیین شده و راکد نیست بلکه شوشی، سیال و گریزان است.
کلید واژگان :نشانه¬-معناشناسي، نظام¬هایِ گفتمانی، ابعاد گفتمانی، فضاي تنشي، خوانِ¬هشتمِ اخوان¬ثالث.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک