نقش عدم اطمینان محیطی، محدودیت مالی و محافظهکاری حسابداری در محدود کردن پیامدهای عملکردی نشئتگرفته از اعتمادبهنفس بیش از اندازه مدیران

هدف: اعتماد به نفس بیش از اندازه مدیران منجر به تعویق اخبار بد ناشی از ضعف در عملکرد شده و محافظه¬کاری می¬تواند عاملی در جهت تعدیل آن باشد. در این مقاله، هدف بررسی نقش محافظه¬کاری حسابداری در محدود کردن پیامدهای عملکردی ناشی از اعتماد به نفس بیش از اندازه مدیران است. روش: به منظور بررسی موضوع مورد مطالعه بر مبنای الگوی رگرسیونی داده¬های ترکیبی، در دوره زمانی 1385 تا 1395 داده¬های 120 شرکت-های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران جمع آوری و برای آزمون فرضیه¬های پژوهش استفاده شده است. یافته¬ها: نتایج فرضیه اول تحقیق مبنی بر اثر معنی دار و تعاملی محافظه کاری و اعتماد به نفس بیش از اندازه بر عملکرد شرکت تایید شده است. فرضیه دوم پژوهش بیانگر این است که عدم اطمینان محیطی اثر معناداری بر تعامل مشترک اعتماد به نفس بیش از اندازه مدیران و محافظه کاری حسابداری بر عملکرد آتی دارد. در نهایت نتایج مشخص می¬کند که محدودیت تامین مالی اثر معناداری بر تعامل مشترک اعتماد به نفس بیش از اندازه مدیران و محافظه کاری حسابداری بر عملکرد آتی دارد. نتایج: نتایج پژوهش حاکی از آن است که واحدهای تجاری با مدیران دارای اعتماد به نفس بیش از اندازه و اعمال محافظه کاری در حسابداری، دارای عملکرد آتی مساعدی می¬باشند. به عبارتی، محافظه¬کاری با کنترل رفتارهای خوش¬بینانه مدیران منجر به بهبود عملکرد شده و وجود محدودیت تامین مالی و عدم اطمینان محیطی به علت ایجاد نوسان در نتایج، منجر به کاهش خوش¬بینی مدیریت می¬گردد.

اعتماد به نفس بیش از اندازه مدیر، محافظه کاری حسابداری، عملکرد آتی