تحلیل فضایی شهرهای کوچک شهرستان بابل بر اساس شاخص های زیست پذیری شهری

تبیین موضوع: رشد جمعیت شهری و شهرنشینی قبل از فرآیند برنامه¬ریزی شهری در ایران، شهرها را به شدت از معیارهای زیستپذیری و استانداردهای زندگی دور کرده است. از¬این¬رو پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان زیست¬پذیری شهرهای کوچک شهرستان بابل بر¬اساس ابعاد کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست¬محیطی انجام شده است. روش: روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است که اطلاعات آن از طریق پرسشنامه¬ای با 4 بعد و 30 شاخص بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از نرم¬افزار SPSS، T-test، آنتروپی شانول و مدل الکتره استفاده شده¬است. یافته‎ها: نتایج بدست آمده از مدل الکتره نشان می¬دهد که شهر امیرکلا با امتیاز (5) بیشترین مطلوبیت و شهرهای خشرودپی و زرگرمحله با امتیاز (5-) کمترین مطلوبیت زیست¬پذیری را نسبت به شهرهای دیگر داشته¬اند. یافته¬های T-Tset نشان¬دهنده مطلوبیت پایین زیست¬پذیری شهرهای مورد مطالعه در ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست¬محیطی بوده که بعد زیست-محیطی کمترین مطلوبیت را داشته¬است. نتایج: به¬منظور بهبود وضعیت زیست¬پذیری شهرهای کوچک شهرستان بابل، اتخاذ اقدامات مناسب در ابعاد زیست¬محیطی (افزایش کیفیت جمع¬آوری زباله، فاضلاب، آب¬های سطحی و فضای سبز داخل شهرها) و اجتماعی (افزایش امنیت و ایمنی در جاده¬ها، پیاده¬روها و معابر) از اهم ضروریات است.

تحلیل فضایی، زیست¬پذیری شهری، شهرهای کوچک، شهرستان بابل.