مروری بر استراتژیهای تخریب بیولوژیکی آفلاتوکسینها توسط قارچها

آفلاتوکسینها از متابولیتهای ثانویه قارچها بالأخص گونههای آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس و بهعنوان خطرناکترین مایکوتوکسین های شناختهشده در انسان و دام هستند. بیش از حدود 02 نوع آفلاتوکسینها اصلیترین نقش بیماریزایی ازجمله پتانسیل AFM و 2 AFM1،AFG2،AFG1،AFB2،AFB شناختهشده که شش نوع 1 کانسروژنیک را به خود اختصاص دادهاند. انسان علاوه بر مصرف مستقیم غذاهای با منشأ گیاهی آلوده به این توکسین، از طریق انتقال توکسین و متابولیتهای حاصل از آنها در محصولات حیوانی میتواند بهصورت غیرمستقیم در معرض آلودگی قرار گیرد. برای سمزدایی و کاهش خطرات تهدیدکننده بهداشت عمومی و آسیبهای اقتصادی منتج از آفلاتوکسینها در محصولات غذایی، تکنیکهای متفاوت)فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی( موردمطالعه قرارگرفته است. تمام این روشها از طریق تغییر و تخریب ساختار مولکولی توکسین، سبب مهار انتقال و کاهش قابلیت دسترسی توکسین ها ،Elsevier ،Scopus به بافت هدف و حذف آن میگردند. مطالعه مروری حاضر با جستجو در پایگاههای اطلاعاتی AFs به بررسی تخریب بیولوژیکی Irandoc ،SID ،Magiran ،Iranmedex ،Scince Direct ،Google scholar،Pubmed توسط میکروارگانیسمهای قارچی)رشتهای و مخمری( و تبدیل آن به محصولاتی غیرسمی یا با سمیت کمتر و ارائه راهکارهای مناسب پرداخته است. با توجه به اینکه برخی گونههای قارچی دارای قابلیت تخریب آفلاتوکسینها بوده و میزان این تخریب با نوع سوش قارچی ارتباطی قوی دارد، لذا انجام بررسیهای بیشتر و گسترده روی کاربرد آن در مواد غذایی میتواند در اتخاذ استراتژیهای پیشگیری از برخی بیماریها و در نتیجه ارتقا سلامت انسان حائز اهمیت باشد.

مایکوتوکسین، آفلاتوکسین، سرطان، تخریب بیولوژیکی، پروبیوتیک، قارچ.