شهرنشيني پديده جهاني قرن بيست و يکم تعريف مي شود؛ چراکه براي نخستين بار از آغاز تاريخ، بيش از نيمي از جمعيت جهان در شهرها زندگي مي کنند. با تداوم رشد شتابان شهرنشيني، شواهد حکايت از ناپايداري مناطق شهري به ويژه در کشورهاي در حال توسعه دارد. در راستاي تعديل ناپايداري شهرها پارادايم توسعه پايدار شهري بيش از گذشته اهميت يافته است. در اين ميان مسکن به عنوان يک زيرساخت کالبدي و اجتماعي نقش مهمي در راستاي اهداف توسعه پايدار شهري بر عهده دارد که همين امر مي تواند بايستگي پژوهش در زمينه مسکن پايدار را توجيه کند. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر تحليل فضايي وضعيت شاخص هاي کيفيت مسکن از منظر پايداري در نواحي شهر زنجان مي باشد. روش تحقيق در اين پژوهش، با توجه به ماهيت و هدف آن توصيفي-تحليلي و نوع تحقيق، کاربردي است. روش گردآوري داده ها اسنادي با استفاده بلوک آماري نفوس و مسکن و نقشه هاي شهري سال 1390 مي باشد. بر اين اساس شاخص هاي کيفي مسکن با استفاده از روش هاي کمي در محيط GIS به سنجش و تحليل پرداخته شد که نتايج يافته ها نشان مي دهد که نواحي منطبق با محلات غيررسمي از پايداري خيلي کم و از کل مساکن محدوده موردمطالعه 14 درصد از پايداري خيلي زياد، 36 درصد از پايداري زياد، 27 درصد از پايداري متوسط، 8 درصد از پايداري کم، 15 درصد از پايداري خيلي کم برخوردارند. در ارتباط با افزايش ميران پايداري واحدهاي مسکوني با استفاده از مدل SWOT راهبردهاي ارائه گرديده است.
کلید واژگان :مسکن، پايداری، مدل توديم، ArcGIS، شهر زنجان
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک