در مناطق شمالی ایران 35 درصد از اراضی به صورت باتلاقی می¬باشد و در حال حاضر بدلیل ماندابی بودن، هیچ¬ گونه کشتی غیر از برنج در آن توصیه نمی¬گردد. با این توصیف جهت بهره¬وری بیشتر و استفاده مطلوب از منابع موجود در این گونه اراضی پرورش راتون به عنوان یکی از راهکارهای موثر و اساسی در امر تولید و درآمد بیشتر زارعین تلقی می¬گردد. به همین منظور آزمایشی برای بررسي کارایی علفكش¬هاي مختلف بر كنترل علف¬هاي هرز و عملكرد برنج راتون به صورت طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 4 تکرار در روستای پاشا کلا شهرستان ساری در سال 1390 انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: 1- آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون (3 لیتر در هکتار)، 2- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار) + سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 3- بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) + بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 4- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 5- سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 6- بن سولفورون- متیل (75 گرم در هکتار) به همراه تيمار وجین دو مرحله¬ای و عدم كنترل علف¬های هرز. نتايج نشان داد كه علفکش-های گروه سولفونیل اوره¬ها مانند بن سولفورون متيل و سينوسولفورون، تراکم و وزن خشک علف¬های هرز را به ترتیب 60 و 93 درصد در طول فصل رشد کاهش دادند که این امر منجر به افزایش عملکرد برنج راتون در انتهای فصل رشد شد. همچنین نتایج نشان داد که علفکش بوتاکلر تأثیری بر تراکم و وزن خشک گونه¬های علف¬های هرز، تراکم و وزن خشک مجموع علف¬های هرز نداشت که در نهایت موجب کاهش عملکرد و وزن هزار دانه برنج راتون گردید.
کلید واژگان :مناطق شمالی، علفکش¬های سولفونیل اوره، تراکم علف هرز، وزن خشک علف هرز
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک