ارزیابی آسیب‌خیزی و سطح امنیت اجتماعی در سکونتگاه‌های غیررسمی(نمونه موردی: محله کشتارگاه-ارومیه)

زمینه و هدف: هدف کلی این پژوهش، ارزیابی امنیت اجتماعی و شناسایی میزان آسیب‌خیزی در سکونتگاه‌ غیررسمی کشتارگاه می‌باشد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و دارای ماهیت کاربردی می‌باشد. روش جمع‌آوری اطلاعات به دو صورت اسنادی و میدانی گردآوری شده‌است. در این پژوهش امنیت اجتماعی به‌عنوان متغیر مستقل و ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و کالبدی، فرهنگی و سیاسی به‌عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته‌شده است. جامعه آماری این پژوهش ساکنین محله کشتارگاه می‌باشد که طبق آمار سال 1395 مرکز آمار، 15000 نفر می‌باشد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران و 374 نفر درنظر گرفته‌شده است که به‌صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب‌شده‌اند. روایی پرسشنامه توسط کارشناسان متخصص و پایایی پرسشنامه نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ با ضریب 706/0 تائید شده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌صورت کمی و کیفی صورت گرفته است. برای ارزیابی داده‌ها از آزمون t تک نمونه‌ای، فریدمن، همبستگی اسپیرمن و روش Kriging استفاده‌شده است. یافته‌ها: نتایج نشانگر این است که با توجه به داده‌های مکانی در قسمت میانی محله میزان آسیب‌خیزی بیشتر از سایر نقاط محله می‌باشد. با توجه به تحلیل داده‌های پرسشنامه‌ای، بعد اقتصادی با میانگین 67/2 نسبت به سایر ابعاد در وضعیت نامناسبی قرار دارد. مطابق با نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن، ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی و کالبدی، فرهنگی و سیاسی رابطه‌ای معنادار و مستقیم با امنیت اجتماعی دارند. نتیجه‌گیری: مطابق نتایج این پژوهش، امنیت اجتماعی در محله کشتارگاه در سطح متوسطی قرار دارد. مطابق نتایج آزمون فریدمن بعد اقتصادی در رتبه آخر در میان سایر ابعاد قرار دارد که نیازمند توجه مدیریت شهری می‌باشد.

امنیت، امنیت اجتماعی، سکونتگاه غیررسمی، ارومیه.