کی از اهداف پیدایش تکنولوژی و پیشرفت روزافزون آن در دنیای امروز، فراهم آوردن آسایش و آرامش هرچه بیشتر تمامی افراد جامعه است؛ و این در حالیست که عدم استفاده صحیح از آن میتواند موجب سلب آسایش و امنیت عمومی و حتی نقض حریم خصوصی دیگران گردد. از جمله پیشرفتهای صورت گرفته در این راستا، گسترش شبکههای مخابراتی و رایانهای است. تلفن برای اولین بار در سال 1265 ه. ش وارد ایران شد و روز به روز گسترش پیدا کرد. این وسیله که برای ارتباطات سریع و ضروری میباشد، گاهی بازیچهای میگردد در دست افرادی که بوسیلهی آن اشخاص را مورد اذیت و آزار قرار داده و باعث سلب آسایش و امنیت آنان میشود؛ که البته در برخی موارد این مزاحمتها منجر به نتایج هولناکی مانند قتل میگردد. قانونگذار ایران در پی افزايش ميزان مزاحمتهای تلفنی در دهه 70، این رفتار را مورد توجه قرار داده و جرمانگاری نموده است؛ اما همانطور که میدانیم در دههی کنونی با پیشرفتهای مخابراتی صورت گرفته و گسترش انواع ارتباطات تلفنی و مخابراتی، مانند: پیامک و فکس و... به نظر میرسد که ماده واحده قانون اصالح تبصره ۲ ماده ۴۱ قانون تأسیس شرکت مخابرات ایران مصوب 1366 و مجازات مقرر در مادهی 641 قانون تعزیرات مصوب 1375، دیگر پاسخگوی جرم مذکوربه تنهایی نمیباشد. لذا در این مقاله بر آنیم تا با شرح مختصری از جرم مزاحمت تلفنی و مخابراتی در بخش اول و لزوم پیشگیری و بازنگری درمجازات جرم مذکور در بخش دوم، این جرم را مورد ارزیابی و پژوهش قرار دهيم.
کلید واژگان :جرم، ارزیابی، مزاحمت تلفنی، کیفر
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک