چکیده هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی آموزش مهارتهای خودکنترلی بر افزایش خودکنترلی و کاهش پرخاشگری در نوجوانان پسر بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه نوجوانان پسر بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهر تهران در سال 1394 و روش نمونه گیری بکار بسته در این پژوهش روش نمونه گیری تصادفی بود. تعداد 30 نفر از نوجوانان پسر بزهکار با روش تصادفی انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل (15نفر) جایگزین شدند. پرسشنامه خودکنترلی تانجنی بر روی هر دو گروه به عنوان پیش آزمون اجرا گردید. در گروه آزمایش، آموزش مهارتهای خودکنترلی به عنوان متغیر مستقل به تعداد 10 جلسه هفته ای دو بار اجرا شد و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. پس از برنامه مداخله، پرسشنامه خودکنترلی تانجنی به عنوان پس آزمون در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره (مانووا) نشان داد که آموزش مهارتهای خودکنترلی، خودکنترلی نوجوانان پسر بزهکار را افزایش داده است و همچنین کاهش پرخاشگری را در آنها بدنبال داشته است. بر اساس یافته های بدست آمده از پژوهش پیشنهاد می گردد که آموزش مهارتهای خودکنترلی به عنوان یک رویکرد آموزشی جهت افزایش خودکنترلی و کاهش پرخاشگری نوجوانان خصوصا نوجوانان بزهکار به کار گرفته شود.
کلید واژگان :خودکنترلی، پرخاشگری، بزهکاری.
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 4155850505734293
- سال انتشار : 1397
- نوع مقاله : پذیرفته شده در سایر مجلات علمی معتبر و علمی مروری و ISC
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : مجله تخصصی : روانشناسی، علوم تربیتی، علوم اجتماعی
- برگزار کنندگان :
- ISSN :
- تاریخ ثبت : 1398/03/01 10:34:17
- ثبت کننده : دکتر محمد تقی پور(تالش)
- تعداد بازدید : 304
- تعداد فروش : 0