وام‌گیری واژگان از یک زبان به زبان دیگر همواره وجود داشته است. با گذشت زمان و در روند وام‌گیری، ممکن است برخی واژگان، هم از لحاظ معنا و هم از لحاظ تلفظ، از زبان مبدا به مقصد تغییر کنند. لکی یکی از زبان‌های باستانی است که مسکن گویشوران در استان‌های لرستان، ایلام، کرمانشاه، همدان مرکزی، خوزستان و قزوین ملاحظه شده است. از لحاظ جغرافیای بین سرزمین لرنشین و کردنشین قرار دارند. از مراکز عمده لک‌نشین می‌توان شهرستان‌های سلسله (الشتر)- نورآباد (دلفان)- کوهدشت و دره‌شهر را نام برد. در لکی برخی واژگان وجود دارد که ریشه و اساس آن‌ها را می‌توان در زبان عربی پیدا کرد. هدف از نگارش این مقاله بررسی معنا و فرآیندهای واجی واژگان عربی دخیل در لکی (زبان بخشی از مردم غرب کشور) در چارچوب واج‌شناسی زایشی است. روش کار در این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است که تعداد محدودی از واژگان مورد بررسی قرار گرفته است و بر اساس آوانگاری بین‌المللی IPA آوانویسی شده‌اند. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که مهم‌ترین فرآیندهای واجی موجود در واژگان عربی به لکی، فرآیند حذف، تضعیف، درج ارتقاء واکه و واگرفتگی است. در بررسی معنایی واژگان مشخص شد که برخی واژگان مثل «باو، حب، حوز، حول، خیف، زقوم، رسن، و...» بر همان معنای عربی دلالت دارند، برخی واژگان مثل «لخ» شدت معنایی پیدا کرده و برخی واژگان در لکی مثل «وراء» پایبند به یکی از معانی گذشته زبان عربی‌اند که با معنای امروزی (در زبان عربی) در تقابل است.
کلید واژگان :زبان عربی ، واژگان دخیل ، زبان لکی ، فرآیندهای واجی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک