حقوق فکری در آیینه فقه و حقوق

مالکیت معنوی یا حقوق فکری یکی از مسائل نوین و مهم حقوق خصوصی است که امروزه از جایگاه ویژه ای برخوردار است به گونه ای که در دوره تحصیلات تکمیلی رشته حقوق یکی از شاخه های مهم تلقی می گردد و از لحاظ تبادل اقتصادی برای کشورها در آمد زیادی حاصل و سرمایه زا و پردرآمد است . مالکیت معنوی یا فکری، به طور کلی همان حقوق ناشی از تراوش و یافته ٔ فکری بشر است . در مورد مشروعیت حقوق فکری بین علماء اختلاف نظر وجود دارد؛ گروهی مشروعیت آن را به خاطر دلایلی نپذیرفته اند و در مقابل گروهی موافق مشروعیت حقوق فکری هستند؛ اما با مداقه در مبانی فقهی از جمله قاعده لاضرر و قاعده حفظ نظام می توان به مشروعیت حقوق فکری پی برد. با این وجود از لحاظ حقوقی با نگاه در اسناد بین المللی و حقوق داخلی در جهت حفظ و حمایت آن ، قوانین و رویه های متعددی در زمینه های مختلف قابل ملاحظه است که این نشان دهنده جایگاه این پدیده در حقوق موضوعه و داخلی است . نظر به اهم بودن این موضوع در جهان و حقوق ایران ، سعی شده در این نوشتار به مفهوم و تعریف حقوق فکری و جایگاه آن در فقه و حقوق داخلی نگریسته شود.

قانون ، مشروعیت ، حقوق فکری ، اسناد بین المللی ، مالکیت معنوی