سوگنامه‌های مغرور (رگه‌های فخر در مرثیه‌های خاقانی)

در میان شاعران ادب فارسی، خاقانی از جملۀ کسانی است که بیشترین و ماندگارترین مرثیه‌ها را سروده است. او از حیث کثرت مفاخرات نیز سرآمد است و در تاریخ ادب فارسی در این عرصه کسی نتوانسته با او همتایی کند. این نوشتار در پی آن است که میزان حضور مفاخرات خاقانی را در مرثیه‌هایش بررسی کند و به این پرسش پاسخ دهد که آیا مفاخرات مشهور خاقانی در مرثیه های فراوان او نیز که بالطّبع عرصۀ بیان تأثّرات و تألّم‌هاست، به چشم می‌خورد یا خیر. از طریق دسته‌بندی انواع مرثیه‌های خاقانی و پرداختن به سوگنامه‌هایی که در آن‌ها تفاخر را مي‌توان يافت، در پایان مقاله این نتیجه مطرح می‌شود که خودستایی حدوداً در نیمی از مرثیه‌های خاقانی به چشم می‌خورد که پراکنش آن‌ها در مرثیه‌های رسمی بیشتر و در مرثیه‌های شخصی کمتر است.

خاقانی، مرثیه، مرثیۀ رسمی، مرثیۀ شخصی، مرثیۀ فلسفی، مرثیۀ اجتماعی، مفاخره.