چکیده :

امّت اسلامی - برخلاف دستور و ارشاد الهی- به دلایلی از همان روز نخستِ پس از رحلت پیامبر« صَ» دچار شکاف و انشقاق شد. این امر در طول همه سالیانِ دراز پس از پیامبر، آسیب های بسیاری بر امت اسلام وارد نموده است. هرچند این وضعیت نمی باست به وجود می آمد؛ لکن از نظر دانایان و دلسوزان چاره این کار در نشستن و گریستن و تماشای تداوم آسیب های آن نبود. لذا از همان آغاز امامان از اهل بیت پیامبر«ص» که دلسوزترین افراد به حال امّت بودند در صدد برآمدند تا با تدارک راهکارها و در پیش گرفتن رفتارهایی نه تنها مانع از آسیب های هرچه بیشتر آن شوند بلکه نوعی از وحدت و همزیستی سودمند را در درون امت اسلام شکل دهند. امام رضا« ؛ » از جمله این امامان گرامی است که با بررسی سیرت و صورت زندگی اش به دست می آید که نگاه و نگرش و روشش به جدّ تقریبی و هم گرا بوده و با تذکار اُخوّت ایمانی، گفتگوی سازنده، تأکيد بر مشارکت پیروان اهل بیت در مراسم و مناسک عبادی و اجتماعي دیگر هم کیشان، سفارش به برقراری روابط اخلاقي و عاطفي با آنها، ترویج خردورزی و آزاداندیشی و با صیانت از یکپارچگی دینی- حاکمیتی در جامعه اسلامی در صدد تأمین تقریب و همگرایی در میان امت اسلام برآمده است

کلید واژگان :

تقریب مذاهب؛زمینه ها؛ راهکارها؛ منادیان تقریب؛ سیره امام رضا« ؛ »



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک