رضايت شغلي، بيانگر ميزان نگرش مثبت يك كارمند در مورد به شغل خود است. رضايت شغلي عاملي است كه به صورت گسترده در پژوهش هاي سازماني مورد مطالعه قرار گرفته است. مدل هاي مختلفي براي ارزيابي رضايت شغلي ارائه شده است. پژوهش هاي مختلف عوامل متعددي را به عنوان عوامل موثر بر رضايت شغلي بررسي كرده اند. هدف از اين پژوهش اولويت بندي عوامل موثر بر رضايت شغلي كاركنان با استفاده از تكنيك هاي تصميم گيري چند شاخصه AHP و TOPSIS فازي است. در اين پژوهش ابتدا با مطالعه پژوهش هاي انجام شده در خصوص رضايت شغلي عوامل موثر شناسايي و سپس با استفاده از روش تحليل محتوا با آنتروپي شانون ده عاملي كه داراي ضريب اهميت بيشتري بودند انتخاب شدند. جامعه آماري پژوهش 10 نفر از خبرگان داراي سابقه فعاليت در حوزه منابع انساني سازمان يا داراي تحصيلات مرتبط با رشته مديريت منابع انساني و رفتار سازماني است. براي نظرسنجي از خبره در مورد مقايسه هاي زوجي و تعيين ميزان اهميت هر يك از عوامل در رضايت شغلي دو پرسش نامه در قالب عبارت هاي كلامي طراحي شده و پس از نظرسنجي از خبره ها به اعداد فازي تبديل شدند. در آخر هم با استفاده از تكنيك هاي AHP و TOPSIS فازي اين عوامل رتبه بندي شدند. نتايج پژوهش نشان داد از بين عوامل موثر بر رضايت شغلي مورد بررسي در اين پژوهش عامل حقوق، امنيت شغلي و احساس عدالت بيشترين امتياز را كسب كرده و عوامل روابط با همكاران و سرپرستان و محيط كار به عنوان عواملي شناخته شدند كه كم ترين اهميت را در ايجاد رضايت شغلي كاركنان دارند.
کلید واژگان :اولويت بندي، رضايت شغلي، AHP، TOPSIS، فازي
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک