اولويت بندي سطح كارايي شاخصهاي آرام سازي در معابر شهري

كي از عوامل مهم در بروز تصادفات، عامل سرعت است. امروزه براي كنترل سرعت و حجم ترافيك از رو شهاي آرامسازي استفاده مي شود. هدف اصلي اين مطالعه، اولويت بندي سطح كارايي شاخص هاي آرامسازي در معابر شهري است. اين مطالعه از لحاظ تحقيقي، كاربردي و با استفاده از پرسشنامه به جمع آوري داده ها پرداخته شد و علاوه بر اين، در مرحله بعد با استفاده از نظرات كارشناسان و نيز با به كارگيري مدل تحليل سلسله مراتبي داده ها اقدام به وزن دهي شاخص هاي آرام سازي كرده و درنهايت در قالب مدل تاپسيس ميزان كارايي روشهاي مختلف آرام سازي مورد ارزيابي قرار گرفته است. براساس داده هاي آماري شاخص هاي مختلف در خصوص روشهاي آرام سازي ترافيك شهري، به ترتيب روش هاي افزايش سخت گيري بر اجراي قوانین با ميزان ضريب Ci 0/435 در رتبه اول و نمايشگرهاي متغير سرعت با ميزان ضريب 0/434 در رتبه دوم و نيز در رتبه هاي پاياني شيوه هاي راهبند و نيمه راهبند هركدام با ميزان ضريب 0/152قرار گرفتند. با توجه به نتيجه رتبه بندي مبني بر ارجحيت سخت گيري بر اجراي قانون، اهميت نظارت و همچنين آگاه سازي شهروندان بر شيوه هاي صحيح رانندگي بيش ازپيش مهم به نظر مي رسد.

سيستم حمل ونقل، آرام سازي، كارآيي، تاپسيس، تحليل سلسله مراتبي داده ها.