صفات خبری، آن دسته از صفات موجود در قرآن و روایات است که خداوند خود را بدین صفات خوانده است. عقل بشری در اثبات این صفات مانند، ید، وجه، استواء، ساق و... ناتوان بوده است. عالمه طباطبایی، در تأویل این صفات به پیروی از معتقدین به اثبات بدون تشبیه و تجسیم، با کاربست سازههای کنایه و مجاز و سیاق آیات به تأویل صفات خبری پرداخته است. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی، به تبیین صفات خبری خداوند در آیات الهی بپردازد. رهیافتهای حاصل از پژوهش این است که از دیدگاه عالمه طباطبایی، هر یک از این واژگان با توجه به سیاق در حوزههای معنایی مختلف کاربرد دارند. در این میان میتوان به ردّ شبهات مستشرقین و ملحدین در مقوله ادّعای اختالف صفات الهی و ردّ فرقههای اشاعره و معتزلی در بحث تجسیم و تأویل عقلی اشاره نمود. در این بحث، استناد به آیات محکم، روایات معتبر و سازههای زبانی ادبیات عرب مؤید کالم عالمه میباشد.
کلید واژگان :: تأویل، صفات خبری، قرآن، روایات، المیزان
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک