بررسی تحلیلی و بهبود عیوب در کشش ورق

هدف این مقاله توسعه‌ی یک روش اصولی برای مطالعه و تحلیل تأثیر پارامترهای شکل دهی روی کیفیت شکل پذیری قطعات و تخمین ترکیب بهینه‌ی این پارامترها در فرآیند هیدروفرمینگ ورق می‌باشد. در این مقاله، تأثیر پارامترهای کلیدی شکل دهی هم‌چون فشار سیال محفظه‌ی شکل-دهی، ضریب اصطکاک سطح تماس سنبه و ورق، فاصله‌ی بین سطح لبه محیطی قالب با سطح ورق گیر و شعاع ورودی قالب در فرآیند کشش عمیق هیدرودینامیکی با فشار شعاعی مورد بحث قرار گرفته است. ابتدا مدل اجزای محدود برای شبیه‌سازی فرآیند ایجاد گردید و نشان داده شد که مدل توسعه‌داده‌شده مطابقت خوبی با نتایج تجربی دارد. سپس، با استفاده از ترکیب روش اجزای محدود و تکنیک تاگوچی به‌همراه تحلیل واریانس تأثیر پارامترهای نام‌برده‌شده بر قطعات شکل‌داده‌شده از دو جنس مس خالص و فولاد St۱۴ مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که برای هر دو حالت بیش‌ترین نازک‌شدگی در یک عمق کشش ثابت و بیش‌ترین عمق کشش قابل دست‌یابی، فشار سیال بیش‌ترین تأثیر را بر شکل پذیری قطعه کار در فرآیند هیدروفرمینگ ورق دارد. هم‌چنین با استفاده از سنبه‌ی خشن تر، فاصله‌ی بین سطح لبه‌ی محیطی قالب با سطح ورق گیر کم‌تر و شعاع ورودی بزرگ‌تر شرایط شکل دهی به‌تر خواهد شد.

کشش عمیق-ورق آلومینیومی- روش هيدرومكانیکی