قدمت توجه به موضوع شادي به درازاي تاريخ خلقت بشر است، زيرا آدمي همواره به دنبال رهايي از دردها و رنج ها و تغيير وضعيت خود از حال بد به حال خوب بوده است. شادی، دستاوردی نوین در علم روانشناسی است و از مهم ترین احساسات و نیازهای بشر به شمار می رود. هدف از این نوشتار این است که ضمن تبیین و توضیح شادی و غم به این پرسش پاسخ داده شود که آیا مفهوم شادی و غم و شاخصه های آن در نهج البلاغه و کلام حضرت علی (ع) به طور مستقیم یا غیر مستقیم مورد اشاره قرار گرفته است؟ چه مباحث و آموزه هایی در خصوص شادی و غم در نهج البلاغه می توانیم مشاهده کنیم؟ روش انجام مطالعه تحلیل اسنادی است و به منظور گرد آوری داده های لازم جهت پاسخگویی به سوالات پژوهش اسناد و مدارک موجود ، مرتبط و در دسترس جمع آوری وبه شیوۀ کیفی مورد استفاده قرارگرفته است. یافته های مطالعه بیانگر آن است که: مؤلفه ها و ابعاد مطرح شده برای شادی و غم توسط صاحب نظران سه دهۀ اخیر ، عموماً در بطن سخنان، توصیه ها، دستورها، نظرها و شیوه های به کار گرفته شده توسط حضرت علی (ع) حضور و وجود عینی داشته است و بیانات ایشان در 14 قرن قبل نشان از شخصیت ممتاز و بی نظیر ایشان دارد. همچنین ایشان نه تنها شادی و نشاط را نهی نکرده بلکه روشهای مختلفی برای دستیابی به شادی و نشاط و اجتناب از غم و اندوه نیز توصیه نموده است که در این مقاله مورد بررسی قرار می-گیرد.
کلید واژگان :حضرت علی (علیه السلام) ، نهج البلاغه ، شادی، غم
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک