بررسی رابطه بین توجه، حافظه و نظریه ذهن با نا گویی هیجانی در دانش آموزان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه توجه، حافظه و نظریه ذهن با ناگویی هیجانی در دانش آموزان دوره اول متوسطه آموزش وپرورش ناحیه یک تبریز انجام شد. در این مطالعه تعداد 583 دانش آموز اول متوسطه از طریق نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه 12 سوالی الکسی تیمیای تورنتو، آزمون ذهن خوانی از طریق تصویر چشم) RMET (، پرسشنامه حافظه عمومی ( PRMQ ( و آزمون مربع های دنباله دار تولوز- پیرون )برای سنجش دقت و توجه( بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش استاندارد)همزمان( مورد تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که ناگویی هیجانی با توجه، حافظه و ذهن خوانی رابطه معناداری دارد. بر اساس آزمون رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان در تبیین تغییرات نارسایی هیجانی از روی توجه، حافظه و ذهن خوانی، ملاحظه شد که متغیرهای پیش بین موثر )توجه، حافظه و نظریه ذهن(، حدود 88 درصد از واریانس نمره نارسایی هیجانی در دانش آموزان متوسطه اول =2/ را تبیین می کنند. بدین ترتیب توجه ) 51  ) =2/ حافظه) 11  =2/ ( و نظریه ذهن ) 55 ( متغیرهای پیش بین موثر بر آلکسی تیمیا بودند

ناگویی هیجانی، توجه، حافظه، نظریه ذهن