بررسي تأثير آموزش خود مراقبتي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي

در بين بيماری‌های مزمن که يک مشکل اساسی بهداشت است، ديابت به عنوان بيماری خاموش از اهميت بسزايی برخوردار است. از آنجايی که ارتقای کيفيت زندگی عموما" از اهداف عمده درمان است.،اقدامات خود مراقبتی الزامی می‌باشد.هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثير آموزش خود مراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران ديابتی بوده است. روش کار:اين پژوهش به صورت نيمه تجربی طی دو مرحله قبل و بعد از آموزش بر روي60بيمار ديابتی،به صورت تصادفی ساده انجام شد. شرکت کنندگان به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. ابزار جمع آوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد سنجش کيفيت زندگی بود.که قبل از مداخله، به صورت مصاحبه حضوری تکميل گرديد و بعد از تعيين نيازهای آموزشی،يک برنامه آموزشی برای گروه مداخله انجام شد. داده‌ها،توسط نرم افزار 17SPSS با استفاده از آمار توصيفی و آزمون زوجی، و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: از 60 بيمار مورد مطالعه در هر دو گروه شاهد و مداخله ،45زن با ميانگين سنی 2.3±40 سال بودند. در گروه مداخله ميانگين تغييرات کيفيت زندگی 8.5± 65و در گروه شاهد 5.3± 41 بود که تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد(001.0 p=). نتيجه گيری: با توجه به نتايج به عمل آمده ،ارائه آموزش‌های مناسب در زمينه پيشگيری و بهبود و درمان بيماری ديابت از طريق بالاتر بردن سطح آگاهی می‌تواند سبب ارتقای سلامت عمومی و افزايش کيفيت زندگی بيماران ديابتی گردد. کليدواژه‌ها: بيماران ديابتی، خود مراقبتی، کيفيت زندگي

بيماران ديابتي، خود مراقبتي، كيفيت زندگي،