سومري نوشتارها در کتیبههاي اکدي و اَرامی نوشتارها در متون فارسی میانه

کاتبان دولتهاي میانرودان کهـن، واژگـان را بـه اکـدي مـینگاشـتند و آنـان را بـه شـکل هجابـههجـا تلفـظ مـیکردنـد. گهگـاه بـه جـاي نوشـتن واژه بـه اکـدي، معـادل آن را بـه سومري مینگاشتند. این دو روش نوشتاري، موسوم به نوشتار هجایی و سومرينگار بودنـد. در میان تمدنهاي خاور میانه باستان، اکدیان نخستین مردمی بودند که نظام املاي بـیقاعـده را به کار گرفتند. پس از شکل گیـري شاهنشـاهی آشـور، در سـده نهـم پ.م، آنهـا زبـان و خط َرامی را در قلمرو شاهنشاهی خود به کار گرفتند. این موضوع سـبب شـد کـه زبـان و خط اَرامی به عنوان زبـان بـینالمللـی بـراي مکاتبـه مـورد اسـتفاده قـرار گیـرد. در نتیجـه، شاهان هخامنشی زبان و خط اَرامی را براي مکاتبات رسمی به کار بردند و پـارتی و پهلـوي هم شمار بسیاري از واژگان اَرامی را به کار گرفتند که بـه آنـان اَرامـی نگـار )(Arameogram میگفتند. هدف از نگارش مقاله این است تا متـون میـانرودانی را بـه عنـوان یـک منبـع در کاربرد املاهاي بیقاعده بررسـی نمـاییم؛ چـرا کـه ایـن فراینـد را پارتیـان و ساسـانیان هـم ادامه دادند. بنابراین، روش کار نخست چگونگی کاربرد سومري نگارها در متـون اکـدي و

سومري نگار، میانرودان، اکدي، اَرامینگار، فارسی میان