عصمت یکی از مباحث مهم کلامی است که از دیرباز مورد توجه مفسران و قرآن پژوهان بوده که هریک از ابعاد گوناگونبه اثبات این مسأله پرداخته اند.از مسائل اصلی مربوط به عصمتِ پیامبرگرامی اسلام(ص)،انتساب «ذنب و استغفار» به آن حضرت بوده که در آیات متعددی ازقرآن مطرح شده و مفسرانِ مختلف فریقین دربارۀ این موضوع دیدگاه‌های متفاوتی را ارائه نموده اند. این نوشتار درصدد است تا با بررسی تطبیقی آراء کلامی آیت الله معرفت و فخر رازی به عنوان نمایندگان دو مکتب تفسیری امامیه و اشاعره را با روش توصیفی-تحلیلی مورد نقد و ارزیابیقرار دهد.بررسی ها نشان می‌دهد که این دو مفسر با توجه به اینکه دارای مبانی ورویکردهای متفاوتی در موضوع عصمت پیامبران هستند،در تفسیر این آیات دارای اختلاف نظر می‌باشند.آیت الله معرفت طبق بيان دیدگاه کلامی شیعه، عصمت را برای تمام دوران زندگی پیامبر اکرم(ص)لازم دانسته و إنتساب ذنب را به گناه اجتماعی و إستغفار پیامبر(ص) را، نیاز ایشان به رشد و بالندگی و بهره مندی از امدادهای الهی می‌داند. امّا فخر رازی در تحلیل خود عصمت را برای دوران بعد از نبوّت می‌پذیرد، امّا ذنب را به گناه پیش از نبوّت پیامبر اکرم (ص)نسبت می‌دهد و وجوهی چون گناه مؤمنین،ترک عملِ اولی، و گناه صغیرۀ جایز برای آن برمی‌شمرد؛پاسخگویی کامل به سه شبهۀ موجود در آیات قرآن کریم از دیگر مباحث این نوشتار است.
کلید واژگان :ذنب، استغفار،عصمت، پیامبر(ص)، سوره فتح/2، غافر/55، محمد/19
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک