اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیري روان شناختی و ناگویی هیجانی زنان مبتلا به درد مزمن

وجود درد در زندگی ، مهم ترین دلیل بر هم زنندة بهداشت روانی افراد است. هدف پژوهش حاضر بررسی اث ربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر انعطا فپذیري روان شناختی و ناگویی هیجانی زنان مبتلا به درد مزمن بود. طرح این پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعۀ آماري شامل 18 سالۀ داراي درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک هاي درمانی - تمامی زنان 65 شهر ساري در سال 1395 بودند که از بین آن ها نمونه اي به حجم 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیري در دسترس انتخاب شد و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و مقیا سهاي انعطاف پذیر ي شناختی (دنیس و وندروال) و ناگویی هیجانی (بگبی، پارکر و تیلور) را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی هشت جلسۀ یک ساعته تحت آموزش برنامۀ پذیرش و تعهد قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله اي را دریافت نکردند. تحلیل داد هها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چن دمتغیره نشان داد نمرات گروه آزمایش در مقایسه با نمرات گروه کنترل در متغی ر انعطاف پذیري روان شناختی به طور معنا دار افزایش یافته است و در مؤلّفه تفکّر عینی ناگویی هیجانی کاهش معنادار داشته است. بنابراین، نتیجه م ی گیریم آموزش پذیرش و تعهد بر انع طاف پذیري روان شناختی و ناگویی هیجانی زنان مبتلا به درد مزمن تأثیر مطلوبی دارد و می توان براي افزایش انعطاف پذیري روان شناختی و کاهش ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به درد مزمن از این روش آموزشی استفاده کرد

انعطا ف پذیري روا نشناختی، پذیرش و تعهد، درد مزمن، ناگویی هیجانی