اثربخشی آرام سازی روانی – حرکتی به شیوه ی سیلوا بر عملکردهای شناختی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلالات اضطرابی از شایع¬ترین طبقات اختلالات روان¬پزشکی در سراسر جهان است. مدل¬های مختلفي در زمينه شکل¬گيري و تداوم اين اختلال وجود دارد که نشانگر اهميت اين اختلال در بين بسياري از اختلال¬هاي هيجاني در دهه¬هاي اخير بوده است؛ از جمله مواردی که اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند بر آن تأثیر زیادی داشته باشد، عملکرد شناختی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آرام¬سازی روانی – حرکتی به شیوه¬ی سیلوا بر عملکردهای شناختی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش¬آزمون- پس¬آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماري پژوهش را تمامی افراد مراجعه¬کننده به مراکز مشاوره و روان¬درمانی شهر تهران در شش ماهه اول سال 1397 تشکیل دادند. پس از ارزیابی اولیه با استفاده از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر، 30 نفر از آن¬ها به روش نمونه¬گیری هدفمند، انتخاب و به¬صـورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر)، گمارده شدند. گروه درمانی آرام¬سازی روانی- حرکتی به¬شیوه¬ی سیلوا در 8 جلسه 90 دقیقه¬ای (در هر هفته دو جلسه) بر روی گروه آزمایش اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت یک ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به¬منظور جمع¬آوری اطلاعات از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتز و همکاران، 2006) و آزمون کارت¬های ویسکانسین (گرانت و برگ، 1984) در دو مرحله پیش¬آزمون و پس¬آزمون، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته¬های حاصل از پژوهش نشان داد که پس از کنترل اثر پیش¬آزمون، بین میانگین نمرات مؤلفه¬های عملکرد شناختی شامل: موفقیت و درجاماندگی، در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی¬داری وجود دارد (005/0>P). در مجموع، با توجه به نتایج پژوهش می¬توان گفت که مداخله آرام¬سازی روانی – حرکتی به¬شیوه¬ی سیلوا بر اصلاح عملکردهای شناختی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تأثیر دارد.

آرام¬سازی روانی ـ حرکتی، اضطراب فراگیر، عملکردهای شناختی