تربیت مدنی کودکان و نوجوانان

نوشتار حاضر، مشتمل است بر ارائة مبحثي شعف¬انگيز در خصوص تربيت كودكان. كودكان و نوجوانان، شهروندانِ آيندة يك جامعه محسوب مي¬شوند، لذا ضروري است شهروندان كنوني –اعم از والدين، دولت و يا مربيان مدارس- توجهي ويژه به آنها داشته و آنها را تبديل به شهروندانِ نيكو خصالي براي آيندة جامعة¬شان بكنند. لذا در مقاله¬اي كه پيشاروي ماست، ديدگاه فعالانِ برجستة حوزة تربيت، طرح مي¬گردد كه از ميان آنها، مي¬توان به ويليم گالستون، امي گاتمن و فرير اشاره نمود. گالستون و گاتمن ميگويند مربيان، موظف¬اند كه در گام اول مباحثي را به كودكان بياموزند و آنها را با مباحث گوناگون آشنا سازند و در گام دوم كه مهمترين گام است، به آنها ياد دهند كه به امور مختلف، نقادانه بنگرند. فرير دلمشغول انسانهاي بي¬سواد است و از اين¬رو به مربيان و كساني كه به هر نحو دلمشغولِ تربيت كودكان هستند، اين نكته را گوشزد مي¬كند كه بايد به كودكان علم آموخت و نبايد علم آموزي را محدود به طيف خاصي نمود. از ديگر ديدگاه¬هايي كه در اين مقال مورد اشاره است، ديدگاه جروم برونر است كه معتقد بود بايد كودكان را كم كم با مباحث فرهنگي و اجتماعي آشنا ساخت تا انديشناكِ آن مسائل شوند. وي مي¬گويد ورود تكنولوژي سبب شده انسانها، تنهاتر شوند و ارتباطي با همديگر نداشته باشند، مربيان بايد بكوشند كودكان را از اين نقيصه¬ها بازدارند. مطالبي متنوع همراه با ارائة راهكارهايي گوناگون از نقطه نظرات مختلف در اين نوشتار مورد بحث قرار گرفته كه همراهند با "بايدها" و "نبايدها". بعنوان مثال ويليم دمون مي¬گويد بايد به انسانها، از همان دوران كودكي آموخت كه با همديگر تعاون و همكاري داشته باشند، آنها را بايد وارد فعاليت¬هاي گروهي نمود و مثالي كه همو مي¬زند، عبارت است از اينكه بهتر است كودكان و نوجوانان را ترغيب نمود كه به سمتِ فعاليت¬ها و خدمات داوطلبانه بروند.

اندیشمندان، تربیت، تعلیم و تربیت، تربیت مدنی