بررسی شاخص های جمعیت در امنیت اقتصادی نواحی روستایی شهرستان نوشهر با تأکید بر امنیت غذایی

از مسائل اصلی توسعه در ایران طی چند دهه اخير می توان به افزایش بيکاری و مهاجرت جوانان از نواحی روستایی اشاره نمود. توسعه روستایی جزو اهداف کلان در اغلب کشورهای جهان است که با امنيت رابطه مستقيم دارد. ازاینرو امنيت در بعد اقتصادی یکی از مهمترین ابعاد امنيت بوده و از اصول اساسی کشورها برای دستيابی به توسعه محسوب ميشود. از معيارهای کليدی در توسعه امنيت اقتصادی، گسترش امنيت غذایی است که ریشه در گرو توليدات روستایی دارد و افزایش آن پایداری نواحی روستایی را موجب می شود. لذا هدف تحقيق حاضر، بررسی معيارهای مؤثر بر امنيت اقتصادی به ویژه معيار امنيت غذایی در نواحی روستایی شهرستان نوشهر است. روش تحقيق حاضر توصيفی- تحليلی بوده و جامعه آماری تحقيق را روستایيان شهرستان نوشهر تشکيل می دهند. مجموعاً 22شاخص جمعيتی در بعد امنيت اقتصادی و از زیر گروه معيارهای: امنيت غذایی، رفع فقر، تنوع بخشی، کاهش آسيب پذیری، سازگاری با محيط، کارایی و بهره وری بدست آمد. داده های تحقيق از نتایج سرشماری سال 1390کسب شده است. فرآیند تجزیه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSSو آزمون ميانگين یک جامعه انجام شد. تکنيک بررسی شاخص های تحقيق با روش منحنی ایزارد صورت گرفت. همچنين برای تهيه نقشه های مورد نياز در تحقيق از نرم افزار GISاستفاده شد. نتایج تحقيق نشان داد شرایط مناسب نواحی روستایی که از جمله آن وجود منابع طبيعی, بارش منظم و ذخایر گياهی و جانوری است همگی از عواملی هستند که در ایجاد توسعه اقتصادی نواحی روستایی شهرستان نوشهر نقش کليدی ایفا می کنند. شهرستان نوشهر با داشتن مرز دریایی از پتانسيل تجارت و مبادله کالا در سطح منطقه ای برخوردار است. وجود دریا و جنگل به جذب گردشگر کمک فراوانی می کند. تمامی عوامل یاد شده در ایجاد اشتغال مؤثر اند و امنيت اقتصادی در نهایت امنيت غذایی نواحی روستایی را تأمين می کنند.

توسعه اقتصادی، امنيت غذایی، پایداری روستایی، تنوع شغلی و شهرستان نوشهر